Op
cliquenabend is een (Duits) interview met ontwerper Stefan Feld verschenen die dit spel tot in detail uitlegt. Stefan heeft een duidelijke en rustige stem waardoor ook mensen die die taal wat minder goed beheersen misschien toch even zouden moeten toehoren of ze het geheel kunnen volgen.
Het spel zelf zit, voor zover ik kan beoordelen, technisch weer gelikt in elkaar, met een flinterdun onderwerpje er bovenop. Het is een spel waar blokjes en geld via-via, met behulp van allerlei speelkaartjes, in overwinningspunten worden omgezet. Om het allemaal een beetje spannend te houden is er een vrij bot strafpuntenmechaniek in het spel gebouwd dat mij deed denken aan de ratten van Notre Dame, of zelfs de hongersnood in Agricola. Het moet erin om de zaak in het gareel te houden, maar op een manier die met het onderwerp zelf niet veel meer te maken heeft, zoiets. De interessante 'gimmick' van Macao is de 'draaischijf' of 'windroos' met daarop een pijl en de zes uitkomsten van een normale dobbelsteen. Een groepje dobbelstenen in verschillende kleuren wordt gegooid waarna ze voor het overzicht naar uitkomst worden gesorteerd. Dan kiest iedereen er in gedachten twee, pakt het overeenkomstige aantal blokjes in de kleur van de dobbelsteen uit de voorraad, en legt die bij de overeenkomstige uitkomst van zijn eigen windroos. De clou is nu dat die windroos per ronde draait, zodat wat eerst bij de 1 lag nu bij de 2 komt, wat bij de 2 lag nu bij de 3, enzovoort. Waar dient nu die pijl voor: de blokjes waar
die naar wijst mag je in die beurt gebruiken voor allerhande acties---gebouwen aanschaffen, kaartjes uitspelen, spelersvolgorde veranderen, goederen verschepen. Kies je hoge getallen, moet je lang wachten voor je de grote hoeveelheid blokjes kunt gebruiken. Kies je lage getallen, kan het meteen, maar zijn je acties beperkt. Dit is een sierlijk mechaniek dat velen zal aanspreken, en aangeeft dat je best leuke dingen kunt doen met die dobbelstenen.
Ik vind wel dat het spel eromheen niet bijzonder origineel kan worden genoemd. Er zitten veel mogelijkheden tot punten verdienen in---Stefans handelsmerk, zo'n beetje---maar al die kaartjes met voorwaarden en mogelijkheden deed mij erg aan 'Loyang' van Uwe Rosenberg denken, die met zulke dingen geen 'havenstadspel' maar 'zaaigoedhandel' heeft gemaakt. Het spel speelt snel weg (20 tot 25 minuten per speler, 2 tot 4 spelers) en zou liefhebbers van innovatief dobbelsteengebruik en eerdere ontwerpen van Stefan moeten aanspreken.
