Dat is de enige overeenkomst die je kunt trekken met deze spellen: bij de meeste "wargames" wordt de dobbelsteen gebruikt om een veldslag uit te vechten. Echter, als je War of the Ring gaat vergelijken met Risk, is Risk "een potje ganzenbord
" (niet dat ik Risk een slecht spel vind; heb er vele goede herinneringen aan en ik vind de Star Wars versie wel leuk!
).
De gevechten in War of the Ring lopen echter een stuk anders: ten eerste heb je een logistiek probleem want je kan alleen legers opbouwen in eigen dorpen, steden of vestingen.
Verder mag een leger maximaal uit 10 basis of elite eenheden bestaan. Buiten deze 10 mag je nog leger leiders (deze zorgen ervoor dat je missers opnieuw mag gooien) en karakters (bijv. Gandalf of de Heksenkoning) toevoegen. Deze karakters geven een leger extra gevechtsmogelijkheden. Voordat je een gevechtsronde begint mag je ook nog besluiten om een gevechtskaart te spelen. Deze kaarten geven je alleen in die gevechtsronde (1x aanvalsworp; 1x verdedigingsworp) extra mogelijkheden.
Vooral bij belegeringen (het leger van Rohan heeft zich bijv teruggetrokken in Helms Deep) kan een goede gevechtskaart handig zijn. Bij een belegering duurt een gevecht maar 1 gevechtsronde en je moet als aanvaller een 6 gooien voor een treffer, terwijl een "normaal" gevecht net zo veel gevechtsronden lang kan duren tot de aanvaller zich terug trekt of de verdediger vernietigd is, uiteraard!
Je kan dus met een kleiner leger (maar bijv met goede kaarten!) toch een aanvallend leger behoorlijk uitdunnen!