Ik speelde al Magic toen in 1994 Fallen Empires uitkwam, en ik beleef er nog steeds - met de nodige onderbrekingen door de jaren heen - veel plezier aan; ik weet zeker dat magic met afstand voor mij het meest gespeelde spel is. Magic blijft na al die tijd fris, relevant, interessant - en ik heb er ook nog eens een hoop leuke mensen door leren kennen. Het spel staat natuurlijk stijf van de interactie (normaal gesproken) en alhoewel toeval een grote rol speelt, bewijst het bestaan van structureel goed presterende pro spelers dat er duidelijk meer bij komt kijken. Er zijn allerlei manieren om het spel te spelen (contructed, draft, sealed, commander, brawl, preconstructed, etc.), dus in principe voor elk wat wils.
Als ik dan nu de roze bril even afzet, komen er natuurlijk ook de nodige problemen aan het licht die misschien objectief gezien tot een flink lagere score zouden moeten leiden.
Laten we maar eens beginnen met het verdienmodel; dit komt enerzijds tot uiting in de roterende toegestane kaartensets voor de meest populaire toernooien, waardoor blijvend investeren noodzakelijk is; en natuurlijk wil iedereen dezelfde (rare/mythic) kaarten hebben, waardoor een prijs van 20-30 euro ook voor een kaart uit een recente set geen uitzondering is (om maar te zwijgen over de prijzen voor oudere kaarten). Ik weet vrij zeker dat dit aspect een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van Living Card Games - toch om de zoveel tijd nieuwe kaarten, maar tegen veel lagere (en afgebakende) kosten.
En zelfs als je niet aan toernooien meedoet heb je hier last van: tenzij je dan onderling afspreekt om alleen met bepaalde preconstructed decks of desnoods alleen kaarten uit bepaalde sets te spelen, krijg je namelijk te maken met een ander aspect van het verdienmodel, "power creep": kaarten worden over het algemeen steeds sterker om de nieuwe sets relevant te houden tov de reeds bestaande kaartenset. Sommige kaarten die vroeger "tournament staples" waren zou je tegenwoordig in een draft nog niet eens spelen. Met name bij sets van de laatste paar jaar (2018-20) is de uitgever nogal "los" gegaan, wat ook terug te zien is in het relatief grote aantal kaarten uit die jaren dat niet meer toegestaan is in toernooidecks. En hoewel het idee van magic natuurlijk is dat iedereen die een deck heeft tegen elke andere persoon met een deck een potje kan spelen, is het duidelijk dat je als beginner met een starter deck geen schijn van kans maakt tegen een competetief toernooideck.
Over geen kans maken gesproken - hoewel ik al benoemd heb dat het mijn indruk is dat het spel niet alleen door toeval bepaald wordt, kun je nog steeds gewoon pech hebben dat je dat derde landje wat je nodig hebt simpelweg niet (op tijd) pakt, waardoor je zonder enige eigen inbreng kansloos ingemaakt wordt. Het beste wat je kunt zeggen is dat zo'n potje normaal gesproken gelukkig kort duurt en je het volgende potje snel kunt starten, maar het is een aspect waar je - ook in een toernooisetting - tegen moet kunnen.
Tot slot de eerder genoemde "scene" - ze bestaan nog, de door magic geobsedeerde mannen (of vrouwen, maar toch minder frequent) met bedenkelijke talenten op de gebieden sociale interactie en persoonlijke hygiene. En toch heb ik het idee, als ik nu kijk ten opzichte van 25 jaar geleden, dat dit gelukkig wel een minder prominent onderdeel is geworden.
9
|